DO OR DON’T DILIGENCE – PART 2 ‘DE VOLLEYBAL’

Misschien is de term ‘due diligence’ een raadsel voor je, en dan ben je niet de enige kan ik je verzekeren (en ik doe niet eens in verzekeringen!) Wat een Engels ontbijt, een volleybal, Ludo Sanders en ’Brangelina’ vandoen hebben met het opstellen van een due diligence zal ik, Pepyn Kemper extern accountant bij Zirkzee Groep, aan jullie uit de doeken doen in:  Do or don’t diligence – Part 2 ‘De volleybal’ (Lees ook deel 1: ‘Do or don’t diligence – Het Engelse ontbijt’)

Om jullie geheugen wat op te frissen: Tijdens een consult bij de heer Gronnear (met een G als in ‘good morning’) kwam het opstellen van een due diligence voor zijn bedrijf in Engelse ontbijten, dat hij samen met de heer Maas runt, ter sprake. Gronnear pakt dit klusje op aangezien hij al jaren alle financiële zaken regelt en omdat zijn compagnon Maas op Malta verblijft. Maar na wat gesputter weet ik hem ervan te overtuigen om Maas bij ons gesprek te betrekken.

Het volgende ontspint zich*:

Gronnear (toegeeflijk): “… Oké, dan kunnen we het beste Maas bellen.”

Snel wordt Maas gebeld en hem de toegevoegde waarde van zijn aanwezigheid bij dit gesprek uitgelegd. Hij gaat net een vergadering in, maar over een halfuur kunnen we hem bereiken.

Om de tijd te doden, krijg ik een korte rondleiding door het bedrijf. Het is een mooi kantoor, waarbij iedere kamer een aparte stad in Groot Brittannië voorstelt. De enige kamer zonder Britse naam is de receptie.

‘Deze delen we met een ander bedrijf en wordt daarom in de wandelgangen wel gekscherend ‘het nauw van Calais’ genoemd’ licht Gronnear toe.

We lopen door in de showroom die volhangt met schilderijen van ‘een typisch Engels ontbijt’. Tevens staan er een aantal typische Britse pronkstukken, waar de Brit volgens Gronnear erg gevoelig voor is. Zo staat er onder andere een gesigneerde voetbalschoen van David Beckham (rechts), een gesigneerd boek van ‘Harry Potter (The Philosopher’s Stone, 1^ste druk), een sigarenkistje van Winston Churchill (Corona’s) en een onaangeroerde fles Schotse Macallan Whisky (1947, Schotland behoort immers vooralsnog tot het Verenigd Koninkrijk). Daarna komen we bij het pronkstuk van de onderneming; Een onder gekliederde volleybal! Onder de bal zit een echtheidscertificaat: Het is Wilson, de volleybal van Tom Hanks in de film Cast Away. Ooit gekocht bij een veiling voor een goed doel, (de indianentooi kregen ze er gratis bij).

Ik, flabbergasted en niet wetend wat te zeggen, mompel: “Wauw !”

Voordat ik de vraag kan stellen, antwoordt Gronnear: “Er is een scene uit de film gesneden, namelijk de scene waarin Wilson uiteindelijk aanspoelt in Engeland. Vandaar. Die scene zit bij  het certificaat van echtheid.”

Ik: “Ahaa… dat verklaart gelijk dat half slappe einde van de film! Maar zullen we nu contact maken met Maas?”.

We bellen in en al snel komt op een groot scherm de verschijning van Maas in beeld, gezeten in een chique hotelkamer in een prestigieus hotel in Gozo. Maas valt te typeren als; 1/3 Shaquille O’Neal (qua postuur), 1/3 oud-minister Frans Timmermans (qua talenkennis) en 1/3 Kapitein Haddock (qua taalgebruik). Hoewel hij mij met het veelvuldig uitroepen van: ‘Duizend bommen en granaten!’ (in het Maltees!)**, van de wijs probeert te brengen (lukt niet, uiteraard!), vind ik hem toch een held!

Ik behandel welke vormen een due diligence kan aannemen en wat gebruikelijk is voor de sector waarin zij actief zijn. Uiteindelijk komen we uit op een due diligence die zich zuiver richt op de balans. Met als hoofdvraag: ‘Kloppen de cijfers die daarin staan en dan met name de activazijde?’ Overigens wordt daarmee geen uitspraak over gedaan over de waarde van het recept van de ‘instant British Breakfast’, hetgeen het hier allemaal om draait! Op het moment dat ik opper dat we ook tot in detail kunnen vastleggen wie welke activa zal overnemen en dan in het bijzonder wie Wilson krijgt, valt Maas stil (primeur!) en kijkt Gronnear op z’n meest Ludo-Sanderigst (zie deel 1 van Due or don’t diligence).

Ik: “Tijd om het voorstel even te laten bezinken en alles goed op papier te zetten!”

De moraal van dit verhaal is dat de term ‘due diligence’ bij veel mensen een belletje doet rinkelen, maar dat slechts weinigen echt een idee hebben van de inhoud van dit werk.

Sommige bedrijven willen graag dat de accountant alle registers opentrekt, andere en bedrijven zien liever dat er goed naar één bepaalde post in de jaarrekening gekeken wordt. De ruimte tussen deze twee uitersten kan in overleg met de accountant worden ingekleurd.  De effectiviteit van een due diligence valt of staat immers met een goede analyse van de wens / het verzoek van de klant. Als accountant dien ik hierbij graag als uw klankbord!

Tenslotte: In de beste huwelijken kan een barst komen (denk Brad en Angelina of Ludo en Janine). Daarom is het belangrijk om bij een due diligence goede afspraken te maken met beide bestuurders/aandeelhouders/partners/vennoten/toezichthouders/gehuwden etc. Behalve dat dit een plicht is volgens de regelgeving voor accountants, is dit ook een kwestie van een eerlijk helder verhaal vertellen. En dat is de core business van een accountant!

Ook behoefte aan een accountant met een helder verhaal of aan een gesigneerde volleybal? U kunt bij mij terecht via p.kemper@zirkzee.nl

* Volgens de Verordening Gedrags- en Beroepsregels moet een accountant zich houden aan de geheimhouding. Daarom zijn bovenstaande personen en bedrijven gefingeerd, elke gelijkenis met bestaande gebeurtenissen en/of personen berust op louter toeval.

** Voor de geïnteresseerde linguïsten onder de lezers; de uitspraak ‘honderdduizend bommen en granaten’ van Kapitein Haddock is in het Maltees: ‘Mitt elf bombi u grrrrrranati!’